top of page

4. De allereerste keer

Hier had ik enorm naar uitgekeken! 2 covidjaren en een weekend lang :-).


Dat weekend zal ik even kaderen. Ik zou starten tijdens het weekend van 17 en 18 september. Omwille van storm moest de werking van het Surf Project echter een weekendje 'on hold' gezet worden.


Eerste zicht op het strand van Ter Heijde



Bij vertrek was ik voorbereid om 4 dagen op verkenning te gaan in Nederland. Want toegegeven, het is een ferm eind rijden en het loont de moeite de stagedagen te bundelen. Maw, de auto was flink geladen.


Ik was voorbereid voor de rit. Meer dan me lief is, maar goed voorbereid. De route had ik ingeprent in m'n hoofd en ik reed met maar liefst 2 GPS systemen! De ingebouwde van m'n auto die na 10 jaar een update nodig heeft, maar waarvan ik de handleiding niet meer vind; én voor de zekerheid (want na 10 jaar zijn de banen veranderd en die GPS houdt geen rekening met wegenwerken) met Google drive op mijn smartphone. Ik besloot om Google drive te volgen, de andere stem ging ik voorlopig negeren. Die liet ik aanstaan 'voor de zekerheid'. Voor 't geval dat mijn smartphonebatterij het zou laten afweten. Bij gebrek aan copiloot leek me dat een prima idee. Ik was voorbereid.


Oh ja, ik had ook een ganse thermos koffie (met een vleugje melk), soep, belegde boterhammen, appels en peren van m'n ouders, en een zak nootjes mee. Ik was absoluut voorbereid.

Nog meer zelfs: ik nam 2 wetsuits mee. Eentje voor de voormiddag, eentje voor de namiddag. Niets vervelender dan op koude dagen in een nat pak stappen. Dan geraak je moeilijk weer opgewarmd. Begeleiden is trouwens anders dan surfen, je staat de hele tijd in zee ipv op de plank te liggen. Het is dus kouder. Een extra pak zou slim zijn, had ik besloten. Ik was voorbereid.


De eerste rit zou ongeveer 2 uur en 40 minuten in beslag nemen. Later op de dag zou ik doorrijden naar de volgende locatie.


Ergens rond het havengebied in Antwerpen liet ik me voor het eerst misleiden door de vriendelijke vrouwenstem van mijn autoGPS. Deze die ik zou negeren. Het duurt dus welgeteld een uur en zo'n 20 minuten (het was druk geweest op de baan) vooraleer ik afdwaal en zonder nadenken álle instructies volg. Het vertraagde me in totaal 15 minuten. Wel weer wat bijgeleerd :-).


De locatie van het tweede voorval kan ik me niet meer voor de geest halen, ik vermoed ergens rond Rotterdam. Er waren werken en de autoGPS houdt daar geen rekening mee. Zij sprak echter luider dan de Google Drive-dame. Misschien was ik toch niet goed genoeg voorbereid. Op dat moment besloot ik haar uit te schakelen, ze had me genoeg in de war gebracht en ondertussen had ze me tijd gekost.


Met in totaal een dik half uur vertraging arriveerde ik in Ter Heijde. Nog steeds rijkelijk op tijd, want ik was (natuurlijk) vroeg vertrokken. Voorbereid, je weet wel ;-).



Vooraf was ik enorm goed gebrieft. Alle info was in de loop van de weken via mail bij me terechtgekomen. Ik had de info met alle praktische afspraken rond de surfsessies minutieus doorgenomen, ik had een opname bekeken van een training voor vrijwilligers, ik had de fiches van de deelnemers bekeken, ik voelde me er klaar voor.


Ik was op weg naar het strand toen twijfel me overviel. Wie moest ik aanspreken? Ik had de website gelezen en herinnerde me heel wat foto's en gezichten. Maar de namen eraan linken, had ik nog niet gedaan. Zou ik de juiste groep mensen vinden op een strand? Ik had de laatste mails ontvangen van Anne. Hoe zou een 'Anne' eruit zien?


Moeilijk bleek het niet te zijn. Er stond een opblaasbaar partytent-achtig dingetje op het strand met 'Surf Project' erop (hoe heet zoiets?). Bij de aanmeldtafels stond zichtbaar vermeld dewelke voor de vrijwilligers was en dewelke voor de surfers. 'In no time' vond ik Anne en werd ik warm ontvangen.












bottom of page